Wycieczka do Dubiecka z przejściem pieszym po torfowisku Brudoszurki.

Do Dubiecka docieramy przy aurze pogodowych anomalii. Optymistycznie nastawienie to duży walor uczestników wycieczek KUTW. Szybko pokonujemy wyznaczoną trasę i z umówionym przewodnikiem zwiedzamy obiekty i miejsca przy starym trakcie wiodącym na Ruś, położonym w malowniczym krajobrazie Sanu. Dawna cerkiew – pięknie odrestaurowana, straciła swe przeznaczenie . Nie ma w niej ołtarza, ani ikonostasu. Dzisiaj jej wnętrze wykorzystuje się na okoliczne ekspozycje wystaw i koncerty. Za czasów PRL-u służyła jako spichlerz. Idąc docelowo do Muzeum skamieniałości i minerałów, wchodzimy do odnowionego kościoła. Historyczne zapiski dostarczają informacji o istnieniu wcześniejszych kościołów w Dubiecku , w tym drewnianych. Powstawanie obecnej świątyni datuje się na rok 7 stycznia 1937 i wiąże się z wieloma przeszkodami – (m.in. wybuchem II wojny światowej ). Dzięki determinacji księży budowę kościoła ukończono w 1951 i dzisiaj Dubiecko może poszczycić się pokaźną ,wyniesioną ponad horyzont, ślicznie wtapiającą się w krajobraz świątynią, gromadzącą w swym wnętrzu zabytkowy ołtarz z wieku XVII – doby baroku, oraz obraz Matki Bożej Bolesnej . Kierowani przez przewodnika dochodzimy do Muzeum. W grupach zwiedzamy i zachwycamy się zgromadzonymi okazami prehistorii. Niezwykłe bogactwo zbiorów szczątków zwierząt, kamieni, skamielin, do tego opowieści związane z odległymi czasami daje wyobrażenie jak czas przemija. Teraz w teren ruszamy. Kierunek kładka- huśtająca na Sanie – ewenement. Mimo deszczu przechodzimy na drugą stronę rzeki-chcemy zobaczyć niezwykłą panoramę Dubiecka.

Z tego niepowtarzalnego miejsca autobus dowozi nas do torfowiska Brudoszurki. Małe zabiegi związane z anomaliami pogody, czyli woreczki na nogi i do”szuwarek” – gęsiego. Piękna sprawa – w butach sucho, a oczy lustrują niespodzianki zgotowane przez przyrodę. Staramy się wypatrzyć: drapieżną roślinę – rosiczkę okrągłolistną oraz wełnianka wąskolistnego, tojeść bukietową, gwiezdnicę bagienną i narecznicę grzebieniastą. Końcowym etapem naszej wycieczki jest spacer wśród wiekowych różnorodnych gatunków dostojnych drzew, m.in. tulipanowców, miłorzębów, dębów, lip, XVIII-XIX w. oraz pyszna zupa w Zamku Krasickich. Aż ciarki przechodzą na myśl, że zamek był siedzibą dwu największych awanturników województwa ruskiego: Stanisława Stadnickiego zwanego później Diabłem i Jerzego Krasickiego.

Krystyna Wierzganowska